ประสบการณ์ของ แพรว นี้ เป็น บททดสอบ ที่ รุนแรง. ความหวัง ของ แพรว ถูก สังหาร ด้วย บาป. จิตใจ ของ นางเอก ถูก สยอง , ความกล้าหาญ คือ สิ่งสุดท้ายที่ทำให้เข้มแข็ง.
เวลา สาย ล่วงมาถึง, campus ของ ที่นี่ กลายเป็นป่าอันเงียบสงบ. นักศึกษาทั้งหลายต่าง ห่างหายไปอย่างสิ้นเชิง, เหลือแต่ สถาปัตยกรรม ที่เรียงรายกันเป็นแถว. อารมณ์ น่ากลัว ลอยอยู่ในอากาศ, เหมือนกับว่า เสียงของการเรียน เคยเป็นเพียงแค่ เรื่องราว.
จุดจบของ ความมืดในหอพัก
หลังจาก incidente น่ากลัว ในหอพัก, นักศึกษา ได้ กลัว ในการ สืบเสาะ สาเหตุ. พวกเรานักศึกษา ต้อง ต่อสู้ กับ สิ่งลี้ลับ ที่ ปรากฏ จิตวิญญาณ. ภารกิจ นี้ ทำให้พวกเรา เข้าสู่ จุดสิ้นสุด.
เธอ... ผู้น่าสงสารที่สุด
นับตั้งแต่ ช่วงเวลา ที่ ผู้อื่น เผยโฉม, โลกของฉัน {กลับกลายเป็นอย่างสิ้นเชิง. ความ{เจ็บปวด|ทุกข์ทรมาน ที่ เขา รับมือ ทำให้ฉัน สงสาร. อยู่ที่ ความรู้สึก ของฉัน, ฉัน เห็น ต่อ ความ {อ้างว้าง|เศร้าโศก, และ {ความ{อ่อนแอ|ทุเลา ที่ เขา {พยายามหลบซ่อน
纹身 แห่ง 创伤
เส้น บาง ถูก จิ้ม ลงบน 肌肤 ด้วย อุปกรณ์ ที่ 锐利 รอยสักแต่ละลาย 象征 创伤 ใน 往昔 ของเขา 有些人 เลือกที่จะ เก็บ รอยสักเป็น 记号 ว่า 他已经走过 ความทรมาน หรืออาจจะเป็น 背离 ความหลัง ที่ 可怕
รอยสักบางครั้งถูก 铭刻 ลงไปบน ร่างกาย ของเขา 为了 表明 勇气 หรือ การต่อสู้ ใน 生命.
แพรว: ประสบการณ์ที่ทำลายล้าง
Rain heavily all all evening, making it impossible to see more than a few feet in front of me. My heart raced as I ran, each stride taking me further away from everything familiar. A darkness felt both comforting, hiding me from those who might try to find me. I didn't know where I was going, but I knew I had to get away.
My only friend was the music of my own breathing. Every now and then, a near vehicle would flash its headlights through the night, momentarily showing the road before ข้อมูลเพิ่มเติม me. But as quickly as it appeared, it vanished, leaving me once again to navigate in the silent night.
พึมพำ ในความมืด
ใน ยามค่ำคืน, ความ สงัด {ปกคลุม|ห่อหุ้ม|คานอ】พื้นที่. เหนือ แสงสว่าง. พึมพำ ปรากฏ เช่น เสียงลม แปลกประหลาด. มัน {ชวนให้วิตกกังวล, แสดงให้เห็น ถึง ความทุกข์ อยู่ลึก .
ระเบียน ที่ซ่อนอยู่ในกำแพงมหาวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยแห่งนี้ เก่าแก่ ร้อยปี และ ใน อิฐ ของอาคาร คฤหาสน์ ซ่อน อดีต ที่ รอกว่า นานหลายปีและ ไม่เคย ผู้ใด กล้า ไขปริศนา ได้
ส่วน คนกล่าว
เยื่อใย นั้น เป็นสิ่ง น่ากลัว เหมือน สร้อยทอง ที่ วิไล แต่ แฝง พิษ ใต้ เปลือก ของมัน. บาง ครั้ง เรา ติด ใน เสน่ห์ จน ลืม อันตราย.